De bubbel uit!
Vanmorgen op de fiets zag ik iets bijzonders aan de linkerkant van de weg. Op het terras van een pannenkoekenhuis waren een aantal grote, halfronde glazen bollen geplaatst. In die bollen stonden tafels en stoelen. Blijkbaar kan er nu ook gegeten worden in de bubbel!
Ik ben trouwens wel klaar met die bubbel! Als gevolg van de lockdown leef en werk ik, (net zoals velen) al maanden in een kleine sociale cirkel. Thuisblijven, thuis recreëren, thuis werken, we weten inmiddels allemaal hoe ingewikkeld en intensief dat is. Leuk is anders, maar tot een paar weken geleden ging het best redelijk. Ik heb echt mijn best gedaan om het goed, gezellig en positief te hebben in mijn eigen bubbel.
Maar de laatste tijd lukt dat steeds minder. Opkomende gevoelens van ontevredenheid en groot gemis kan ik bijna niet meer onderdrukken. Ik verlang gewoon zo ontzettend naar de reuring, de dynamiek van volle kantoren en collega’s om mee te lachen en te kletsen bij de koffieautomaat. Thuisblijven en online werken ik ben er zo klaar mee, omdat ik gewoon weer wil werken in een schoolgebouw!
Ik wil mijn bubbel uit!
Daarom tijd voor break, voordat mijn sombere momenten chronische vormen krijgen. Nu zijn er een heleboel beperkingen als gevolg van de lockdown, maar gelukkig kunnen er ook dingen wel. Een weekendje weg naar onze hoofdstad bijvoorbeeld. Een plek die ik in normale tijden juist zou mijden vanwege de drukte, verkeer en te veel toeristen. Maar het leek me nu speciaal, lopen door een verstilde stad.
Amsterdam zondagmorgen 8.00. Ik wandel langs de lege grachten en over stille bruggetjes in de Jordaan. Er is niemand op straat. Er zijn geen auto’s, geen fietsers. Alleen vogels die blij fluiten.
De zon komt op, het is prachtig…
Een oud verhaal geeft hoop
Nu pas lijkt de stad mij te ontmoeten en zie ik de knoestige bomen, de rijen eeuwenoude huizen. Schots en scheef, vervallen en weer opgeknapt staan ze schouder aan schouder. Elkaar overeind houdend lijken deze panden een verhaal te vertellen. Een verhaal van honderden jaren dood en leven, feesten en oorlogen, voorspoed en tegenslag, werken en ontspannen gezondheid en epidemieën…
Die gedachte raakt me. De verbinding van het verleden met het heden relativeert en geeft hoop voor de toekomst. Alsof die oude grachtenpanden zeggen: ‘Hou vol, alles gaat voorbij, het komt goed.’
Nog even terug naar dat pannenkoekenhuis: ik vraag me af: Is dit nu geniaal of toch niet?
Pannenkoeken eten in een bubbel, het blijft dubbel.