Hoe fikt jouw onderwijsvuur?
Jaren geleden kwam ik er min of meer per toeval achter dat ik voor de klas staan wel heel erg leuk vond.
Ik was opgeleid als hulpverlener en was gevraagd om een gastles te geven voor MBO-studenten. Voor een groep staan, kennis delen, spelen met inhoud, vorm en interactie, ik vond het gelijk geweldig. Met als gevolg dat ik ‘wist’ dat dit was wat ik wilde doen. Ik had mijn onderwijsvuur gevoeld!
Ruim 22 jaar werkte ik als docent en heb ik ontelbare keren ik mijn vuur gedeeld in lessen, coachgesprekken en begeleiding.
Uitgeblust
Na ongeveer 10 jaar kwam ik op een punt in mijn carrière waar ik merkte dat ik het lastig vond om mijn vuur brandend te houden. Ik vroeg me af hoe ik geïnspireerd en bevlogen kon blijven. De onderwijswerkvloer is dynamisch en gaat als een ratrace, altijd maar door! Reorganisaties, managementwissels, onderwijsvernieuwingen volgen elkaar aan de lopende band op zodat er dat amper tijd is om stil te staan, te evalueren en te verdiepen. Ik merkte dat ik daardoor minder plezier kreeg in mijn docentschap. Ik voelde me vaak moe en mopperig. Was dit nu wat ik wilde? Mijn vuur was bijna uitgeblust.
Opzoek naar brandstof
Samen met een collega verdiepte ik mij in persoonlijk leiderschap. We ontdekten geweldige inzichten om de leiding te nemen over je eigen leven. Door bijvoorbeeld je invloed te pakken, je niet afhankelijk op te stellen van de situatie of een leidinggevende. In tegenstelling juist proactief de verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen werkplezier en vuur. Dat was nog eens goede brandstof!
Mijn vuur laaide weer op en als docent wilde ik natuurlijk gelijk mijn vuur delen, met collega’s en studenten!
Dit resulteerde in prachtige lessen en trainingen voor binnen en buiten de school.
Van walmende vlammen naar een goede fik
Door verschillende oorzaken kwam aan de samenwerking met mijn collega een eind. Ik ging weer studeren en moest mijn prioriteiten opnieuw stellen. Er brak een periode aan waar ik vooral veel werkte op verantwoordelijkheidsgevoel en doorzettingsvermogen.
Mijn onderwijsvlam begonnen opnieuw te walmen. Wat als gevolg had dat ik weer op zoek ging naar inspiratie om mijn vuurtje op te stoken. Ik zocht uitdaging in nieuwe taken, functies en wisselde zelfs van opleiding.
Toch werd het voor mij steeds duidelijker dat ik een ander pad moest in slaan.
Na een intensieve zoektocht vond ik dat pad, met als gevolg dat ik vorig jaar afscheid heb genomen van mijn school.
Vuur om te delen
Ik was klaar om een groots avontuur te beginnen.
Ik ging mijn carrière voortzetten als entertrainer, docent en coach, met een missie anderen te leren en inspireren om (weer) te werken met plezier, energie en vuur!
Het was een grote sprong in het onbekende, behoorlijk buiten mijn comfortzone. Maar wat heb ik afgelopen jaar veel geleerd! Ik leerde bijvoorbeeld balans te brengen in mijn energielekken en energiebronnen. Want zelfs nu ik heb gekozen voor wat ik het liefste doe betekent dat niet dat alles alleen maar leuk en moeiteloos is.
Het betekent wel, regie nemen, keuzes maken en continu zorgen voor brandstof en zuurstof om mijn eigen vuur te laten fikken!
Hoe is dat voor jou?
Werk jij (nog) met energie, plezier en bevlogenheid?
Of om in de metafoor van dit verhaal te blijven;
Hoe fikt jouw onderwijsvuur?
