door Paulien Fraanje | 14 februari 2021
Mensen kennen mij als een sterke vrouw. Ik kan veel, heb lef en ben fysiek best sterk. Vaak krijg ik dingen voor elkaar. Ik ben positief, inspirerend en heb veel energie te geven.
Dat is ook zo, meestal dan.
Vandaag en de afgelopen 2 dagen voelt dat anders. Ik word wakker met een “rommelig” hoofd. Toch heb ik wel goed geslapen, maar het lijkt alsof ik vanbinnen ‘de blokjes’ niet op elkaar heb.
De gebruikelijke zin en energie ontbreekt me.
Gewoon überhaupt geen zin, nergens in!
Ik weet even niet wat ik moet, in bed blijven liggen dan? neh het is zo mooi zonnig buiten, yoga zou wel goed zijn? neh ik voel me moe, lezen dan, maar ik kan me niet concentreren pfff.
Alles voelt als een diepe zucht.
Meer woorden vind ik niet.
Ik weet het wel…
Ik ‘weet’ verstandelijk heel goed wie ik ben en wat ik te doen heb in mijn rol als docent en inspirator, maar nu denk ik alleen maar; hoe dan???
Wat zou ik hemelsnaam voor leuks en scherpzinnigs kunnen zeggen over het leven, de bizarre tijd waarin we leven, deze pandemie?
Ik geloof mijn boodschap van regie en positiviteit echt nog wel, die is groots en waarde vast.
Het is er alleen even niet. De wereld voelt te groot, te complex te dualistisch en te ingewikkeld!
Niets te melden, geen inspiratie, geen energie, geen gekkigheid.
Ik heb ook niet de behoefte om het te zoeken. Ik kan geen mening, geen wijs-of waarheid verdragen, alles is teveel!
Net als vroeger…
Het doet me denken aan vroeger toen ik als kind een spel speelde waarbij je heel snel in het rond gedraaid werd, terwijl iedereen wegrende om zich te verstoppen.
Dan stond je daar een paar minuten gedesoriënteerd te wankelen voordat je in actie kon komen om te zoeken.
Daar lijkt het op, wiebelig en gedesoriënteerd.
Alleen wil ik me nu liever ook verstoppen in plaats van in actie te komen.
Natuurlijk ‘mag’ ik dat niet van mijzelf, schuldgevoel en ‘moeters’ dringen zich op.
Ik ‘weet’ immers donders goed wat je moet doen om jezelf te motiveren!!!! Ik leer het nota bene anderen!
Er is geen angst dat ik voorgoed de grip kwijt raak, die sleutels tot mijn geluksgevoel, positiviteit en energie die liggen echt nog wel ergens in buurt.
Misschien is het de crisis en alle bizarre dingen die we mee maken of gewoon de levensfase waar ik inzit. Het kan me eerlijk gezegd niet zoveel schelen.
Toch geef ik gehoor aan één wijze les die ik geleerd heb: ik omarm het NU, zonder weerstand, zonder oordeel .
Het is wat het is…
En terwijl schrijf en ik merk hoe het helpt om mijn gedachten en gevoelens te ordenen bedenk ik me met een kleine glimlach,
Heb ik verdorie toch nog een stukje geschreven om te delen!
door Paulien Fraanje | 25 januari 2021
Vorige week plaatste ik een video waarin ik een lied zing met dezelfde titel als deze blog; ‘Meebewegen en blijven staan!
In deze blog wil ik met je delen wat “meebewegen en blijven staan” in deze tijd betekent.
Gewoon meebewegen, liedtekst herschrijven
Het originele lied schreef ik, samen met een bevriende pianist in okt 2019.
Het lied heette toen ‘De ideale wereld’ en had als thema hoe mooi en bijzonder het is wanneer je als docent het verschil kunt maken in iemands leven gewoon door wat je doet of zegt.
Maar met de hele transitie in het onderwijs naar thuiswerken en online lesgeven dacht ik, ´ik herschrijf de tekst naar de actualiteit van deze tijd.”
Want het is pittig! Laten we daar geen doekjes om winden. Thuis werken, privé en werk combineren en dan ook nog eens de hele dag achter je laptop tegen je webcam praten lesgeven over vergaderen. Ik merk het bij mijzelf en ik hoor het om me heen ook van mijn studenten; “we zijn er wel klaar mee!”
We zijn er dan misschien wel klaar mee, het is helaas niet klaar! De lockdown is juist nog weer uitgebreid met een avondklok, en het is volstrekt onduidelijk wanneer het wel klaar. We zullen door moeten, volhouden!
Accepteren en loslaten.
Maar hoe kun je volhouden wanneer je merkt dat je hoofd en je lijf zo moe zijn en je het gevoel hebt dat het allemaal niet meer lukt? Hoe doe je dat wanneer je voelt dat je dat je alleen maar energie lekt?
Meebewegen is zorgen voor je energiebalans! Die balans bestaat uit energienemers (lekken) en energie gevers (bronnen).
Zorgen dat je zo min mogelijk energie meer lekt is een eerste stap. Dat begint bij het accepteren en loslaten van zaken of situaties waar je GEEN invloed op hebt.
Zit je een situatie die je niet kunt veranderen of beïnvloeden, beweeg dan mee, accepteer dat het is zoals het is! Niet over zeuren, mopperen of klagen, (misschien heel even dan…) maar juist de focus leggen op die dingen in de situatie waar je WEL invloed op hebt. Denken in mogelijkheden en oplossingen.
Een praktijk voorbeeld
Vorige week zat ik de hele dag in een online les. Er ging technisch van alles mis in die les, echt heel vervelend want ik had veel tijd gestoken in de voorbereiding. Maar om lang te balen had ik geen puf. Ik eb gelijk gaan zoeken naar oplossingen. Er haakten verschillende studenten af, ook heel vervelend, maar het zij zo.
Ik heb alles gedaan wat ik kon om het contact weer te herstellen en de les zo goed mogelijk te doen.
Het was geen top-les, dat mag gezegd en heb het behoorlijk druk gehad.
Eerlijk gezegd was ik bekaf! Online lesgeven kost zoveel meer energie en is veel intensiever dan gewoon live les. Door het gebrek aan interactie mis ik de (visuele) feedback die me vaak juist veel energie geeft.
Tijdens zo’n dag ben ik dan ook bewust bezig met “balansen”, zorgen dat ik naast de energielekken die ik niet kan veranderen ook energiegevers heb!
Regelmatig even bewegen, een (lekkere) lunch maken en naar buiten te gaan. Even in een pauze keihard muziek op mijn oren en even dansen! (Moet ik niet vergeten de camera uit te zetten…)
Blijf staan zorg dat je basis op orde is.
Blijven staan betekent meer dan goed voor jezelf zorgen. De basis op orde!
Goed eten, genoeg en goed bewegen en goed slapen zijn daarbij cruciaal.
Bovenstaande weten we ook eigenlijk allemaal wel, maar het doen wordt in deze tijd prioriteit nummer 1!
Blijven staan betekent voor mij ook mezelf afsluiten voor te veel (negatieve prikkels) Heel selectief omgaan met input vanuit de media. (Hoe moeilijk ik dat ook vind) en bewust op zoek gaan naar positieve inspiratie.
Ook sta ik elke dag bewust stil bij alle het goede in mijn leven, dat wat er wel is. Ik probeer bewust te voelen hoe blij en dankbaar ik daarvoor ben. Die positieve gevoelens die dat oproept zijn echt een grote energie- en krachtbron!!
Tot slot,
Mee bewegen en blijven staan, accepteer en laat los wat niet te beïnvloeden is. Wees je bewust van je energiebalans. Wanneer je voelt dat iets je veel energie kost, kijk of je er invloed op hebt zo niet accepteer, laat los en ga op zoek naar die dingen die je juist energie geven!
Zorg goed voor jezelf en voor elkaar juist nu!
Heb vertrouwen het wordt een keer beter!
Samen kunnen we dit aan.
Ook al moet het op 1,5 meter
Meebewegen en blijven staan!
door Paulien Fraanje | 14 december 2020
Alweer mijn sleutels kwijt!
Een bedrijfsnaam als “De gelukkige docent” schept natuurlijk de verwachting van vrolijkheid en opgewekte lessen over de zonnige kant van het werkend bestaan. Maar geloof me, achter de schermen is geluk een WERK-WOORD in hoofdletters.
Gelukkig (-) heb ik inmiddels heel wat bijgeleerd over het thema en weet ik dat geluk een gevolg is van ‘goede geluk gewoontes’.
Geluksgewoontes zijn als sleutels. Je hebt ze dagelijks nodig om fysieke dan wel spreekwoordelijke sloten te openen.
Ondanks deze kennis en de ervaring dat het werkt ben ik toch regelmatig mijn “sleutels” kwijt. Dan kan ik de juiste gedachten gewoon niet vinden heb nergens zin in en voel ik me in de war en somber.
Net als van morgen, ik werd te vroeg wakker, het was te donker buiten, ik was te moe en de regen kwam met bakken uit de lucht.
Ik spring dan echt niet juichend mijn bed, vol blije gelukkige gedachten over deze nieuwe werkdag. In tegendeel, ik heb eerder gedachtes als; “brr ik blijf de hele dag in bed, dekens over me heen, gordijnen dicht”.
Ik ben dan echt even mijn geluk sleutels kwijt.
Maar ik weet inmiddels waar ik ze kan vinden, en dat is niet in bed. Dus hup, het bed uit, sportkleren aan en naar zolder, naar mijn yoga en meditatie kamer. Raam open en de koude ochtend lucht naar binnen. De oefeningen, het oprekken van mijn spieren en de ademhalingen brengen energie in mijn lijf en in mijn hoofd.
Het wonder geschiedt, de grijze wolken verdwijnen uit mijn hoofd en het lukt me weer om gedachten te sturen naar ik vandaag dankbaar voor ben.
Dankbaarheid is voor mij de “moedersleutel” daarmee open ik al mijn innerlijke sloten. Positieve emoties, energie en veerkracht stromen weer!
Niks zweverigs aan, het werkt gewoon!
Inmiddels is het licht buiten, alhoewel nog steeds grijs en nat. In mijn hoofd is inmiddels de zon aan gegaan.
Ik heb zowaar zin in deze thuiswerkdag!
Maar eerst nog even regenjas aan en wandelen met de hond!
door Paulien Fraanje | 11 november 2020
Hoe fikt jouw onderwijsvuur?
Jaren geleden kwam ik er min of meer per toeval achter dat ik voor de klas staan wel heel erg leuk vond.
Ik was opgeleid als hulpverlener en was gevraagd om een gastles te geven voor MBO-studenten. Voor een groep staan, kennis delen, spelen met inhoud, vorm en interactie, ik vond het gelijk geweldig. Met als gevolg dat ik ‘wist’ dat dit was wat ik wilde doen. Ik had mijn onderwijsvuur gevoeld!
Ruim 22 jaar werkte ik als docent en heb ik ontelbare keren ik mijn vuur gedeeld in lessen, coachgesprekken en begeleiding.
Uitgeblust
Na ongeveer 10 jaar kwam ik op een punt in mijn carrière waar ik merkte dat ik het lastig vond om mijn vuur brandend te houden. Ik vroeg me af hoe ik geïnspireerd en bevlogen kon blijven. De onderwijswerkvloer is dynamisch en gaat als een ratrace, altijd maar door! Reorganisaties, managementwissels, onderwijsvernieuwingen volgen elkaar aan de lopende band op zodat er dat amper tijd is om stil te staan, te evalueren en te verdiepen. Ik merkte dat ik daardoor minder plezier kreeg in mijn docentschap. Ik voelde me vaak moe en mopperig. Was dit nu wat ik wilde? Mijn vuur was bijna uitgeblust.
Opzoek naar brandstof
Samen met een collega verdiepte ik mij in persoonlijk leiderschap. We ontdekten geweldige inzichten om de leiding te nemen over je eigen leven. Door bijvoorbeeld je invloed te pakken, je niet afhankelijk op te stellen van de situatie of een leidinggevende. In tegenstelling juist proactief de verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen werkplezier en vuur. Dat was nog eens goede brandstof!
Mijn vuur laaide weer op en als docent wilde ik natuurlijk gelijk mijn vuur delen, met collega’s en studenten!
Dit resulteerde in prachtige lessen en trainingen voor binnen en buiten de school.
Van walmende vlammen naar een goede fik
Door verschillende oorzaken kwam aan de samenwerking met mijn collega een eind. Ik ging weer studeren en moest mijn prioriteiten opnieuw stellen. Er brak een periode aan waar ik vooral veel werkte op verantwoordelijkheidsgevoel en doorzettingsvermogen.
Mijn onderwijsvlam begonnen opnieuw te walmen. Wat als gevolg had dat ik weer op zoek ging naar inspiratie om mijn vuurtje op te stoken. Ik zocht uitdaging in nieuwe taken, functies en wisselde zelfs van opleiding.
Toch werd het voor mij steeds duidelijker dat ik een ander pad moest in slaan.
Na een intensieve zoektocht vond ik dat pad, met als gevolg dat ik vorig jaar afscheid heb genomen van mijn school.
Vuur om te delen
Ik was klaar om een groots avontuur te beginnen.
Ik ging mijn carrière voortzetten als entertrainer, docent en coach, met een missie anderen te leren en inspireren om (weer) te werken met plezier, energie en vuur!
Het was een grote sprong in het onbekende, behoorlijk buiten mijn comfortzone. Maar wat heb ik afgelopen jaar veel geleerd! Ik leerde bijvoorbeeld balans te brengen in mijn energielekken en energiebronnen. Want zelfs nu ik heb gekozen voor wat ik het liefste doe betekent dat niet dat alles alleen maar leuk en moeiteloos is.
Het betekent wel, regie nemen, keuzes maken en continu zorgen voor brandstof en zuurstof om mijn eigen vuur te laten fikken!
Hoe is dat voor jou?
Werk jij (nog) met energie, plezier en bevlogenheid?
Of om in de metafoor van dit verhaal te blijven;
Hoe fikt jouw onderwijsvuur?
door Paulien Fraanje | 21 oktober 2020
Aan het stuur van je gedachten en gevoel.
Zo een keer in de twee weken maak ik een lange autorit van ruim 1/5 uur om mijn moeder te bezoeken. Er waren tijden dat ik ontzettend op zag tegen deze rit. Te lang, te druk, te saai.
Maar tegenwoordig is dat anders. Ik zie er zelfs naar uit!
In deze blog vertel ik je hoe dat is veranderd en hoe autorijden en een playlist mij hielpen om krachtige keuzes te maken in mijn werk en leven.
Te lang in de auto
Ik ben opgegroeid in Zeeland, mijn 87-jarige moeder woont daar nog steeds.
Veel negatieve gedachten en gevoelens ging vaak vooraf aan de rit. Ik zeurde en mopperde en stelde het bezoek aan mijn moeder soms uit omdat ik geen zin had in die lange rit.
Dit veranderde op het moment dat ik de verantwoordelijkheid nam over de situatie.
Omdenken
De techniek van het ‘Omdenken’ heeft me daarbij geholpen. ‘Omdenken’, je hebt er vast wel eens van gehoord, gaat uit van het principe dat je de verantwoording pakt over een ongewenste situatie een daar een kans van maakt.
In mijn geval: ik kies ervoor om mijn moeder te met regelmaat te bezoeken. Ik kan de afstand en de tijdsduur van de reis niet veranderen, maar ik wil er niet elke keer tegen opzien. Hoe dan wel? Welke kansen zijn er wanneer ik zo’n 1/5 uur vast zit in de auto?
Die vraag had ik mezelf nog nooit eerder gesteld. Bizar genoeg kwamen er ineens nieuwe ideeën mijn gedachten binnen. In plaats van 1/5 uur als verloren tijd te beschouwen zag ik ineens 1/5 uur tijd om die dingen te doen waar ik anders niet aan toe kwam!
Ik ontdekte luisterboeken, podcasts en maakte een playlist. De rit was niet langer meer een moeten, maar een kans om nieuwe dingen te leren, te verdiepen of eindelijk toch dat boek tel lezen, nou ja luisteren dan!
Bizar dat je patronen in je leven je zo kunnen vastzetten, en wat heerlijk om je daar bewust van te worden en oude energieloze patronen te doorbreken voor nieuwe energie. Want ja die playlist dat was echt geweldig! Wauw ja ik ‘wist’ natuurlijk wel dat muziek mijn stemming kon beïnvloeden. Ik had dit alleen nog nooit bewust ingezet en luisterde eigenlijk alleen maar naar de radio.
Aan het stuur
Ik zocht naar muziek waarbij ik kon werken aan mijn mindset, daadkracht en zelfvertrouwen. Het werd een ‘Powerwoman-playlist’. Krachtige-songs, met een stevige beat of juist een gevoelige ballad met een positieve krachtige tekst.
Met de handen aan het stuur, brulde ik ‘What doesn’t kill you makes you stronger’ van Kelly Clarksen mee. En bedacht ik me ineens dat al die problemen op mijn werk ontzettend relatief waren.
Kracht en energie stroomden door mijn hoofd en lijf.
Terwijl ik mijn auto stuurde, stuurden de woorden en de muziek mijn gedachten en gevoelens.
Het voelde alsof ik de hele wereld aankon. ‘I am a superwoman’ van Alicia Keys opende de deur van mijn zelfvertrouwen en gaf me kracht en het duwtje om keuzes te maken en knopen door te hakken.
Ik heb nog regelmatig wel gedachten die me dwars zitten en gevoelens die me onzeker maken, met uitstelgedrag als gevolg.
Maar ik leer steeds beter te sturen.
Welke patronen kan jij doorbreken door de verantwoording voor de situatie te pakken en van een ‘probleem’ een kans te maken?
door Paulien Fraanje | 17 oktober 2020
Mijmeren over geluk in crisistijd
Deze foto van een bankje aan een Noors fjord staat als screensaver op mijn laptop.
En elke keer wanneer ik de afgelopen week die foto voorbij zag komen voelde ik het verlangen om daar te zijn! Ver weg van alles, van alle angst en negativiteit, besmettingen, maatregelen, mondkapjes, 1,5 meter!
Alles in mij was in verzet. Ik wilde dit allemaal niet! Ik wil weer gewoon leven, vrij zijn en vrij kunnen werken!
Eerlijk, het lukte me gewoon niet, (zelfs niet als “gelukkige docent’) om iets positiefs te voelen en te posten.
Ik heb me dan ook maar even onthouden van socialmedia. Even geen bemoedigingen en positieve stukjes over (werk)geluk. Ik heb in mijn verbeelding veel tijd doorgebracht op dat bankje aan het water en gemijmerd over hoe ik deze tijd betekenis kan geven. Hoe ik in deze tijd kan kiezen voor mijn geluk.
Ik realiseerde me dat ik, meer dan ooit, mijn boodschap en lessen over (werk)geluk, die ik aan mijn klanten en studenten leer, nu knetterhard zelf moet toepassen!
Want je kunt het in je hoofd wel “weten” maar kennis wordt pas echt waardevol en levend wanneer je het gaat doen!
Dat doen gaat niet altijd van zelf, ook ik laat me soms meeslepen door negativiteit en angst-gedachten. Maar ik heb al heel lang geleden besloten dat ik mij niet laat leiden door angst!
Geluk is niet afhankelijk van de omstandigheden, dat weet ik wel, en geloof ik voor 100%.
Je kunt kiezen voor geluk! Hoe dan?
Het helpt om je te realiseren dat je invloed hebt op je gedachten en gevoelens, en dat je een keuze hebt.
Je kunt kiezen waardoor je je laat beïnvloeden. Je kun kiezen om je af te sluiten voor negativiteit en om datgene waar je geen invloed op hebt los te laten.
Loslaten betekent in dit verband, niet meer over tobben of tegen verzetten, maar kijken waar je positieve invloed wel zit. Bewust aandacht geven aan positieve zaken en dat wat je wel kunt doen!
Tijd en aandacht geven aan wat fijn en waardevol is in je leven. En daar ontzettend dankbaar voor zijn.
Dat geeft energie! Dat is je interne geluks-en krachtbron.
Zo gedacht zo gedaan! Ik knuffel mijn geliefden, bak een appeltaart en kook verse wintersoep zodat het hele huis lekker geurt. Ik neem tijd om de stilte op te zoeken.
Ik herhaal weer mijn waarden; leven in vrijheid, leven vanuit liefde en vertrouwen!
Ik geniet bewust van de natuur, buiten zijn en sporten.
Ik bedenk me meerdere keren per dag dat ik, ondanks alles een zeer rijk en bevoorrecht leven leid!
En echt waar, het helpt, de “waas van zwaarte” verdwijnt.
Ik hervind mijn innerlijke (veer)kracht.
Ik kan weer plannen maken en “verder kijken”, en blogs schrijven. (-)
En zo nu en dan in gedachten naar Noorwegen naar dat bankje…
